วันจันทร์ ที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2564, 06.00 น.
nn ผู้ใช้ฟุตปาธถนนลาดพร้าว 101 ซึ่งอยู่ในพื้นที่สองเขต คือ เขตบางกะปิกับเขตวังทองหลางรายหนึ่งร้องทุกข์ว่า กำลังได้รับความเดือดร้อนอย่างหนักกับพ่อค้าแม่ขายที่นำแผงค้าสารพัดไปตั้งวางบนฟุตปาธกีดขวางทางเดินเท้า ทั้งฝั่งคี่ฝั่งคู่ชนิดน่าเกลียดน่าขยะแขยงสุดๆ โดยเฉพาะฝั่งคี่ฟุตปาธแทบไม่เป็นฟุตปาธ ทำไมปล่อยกันถึงขนาดนี้ หรือว่าเป็นนโยบายข้อยกเว้น ฝั่งคู่ก็วางกันเกะกะทั้งป้ายประกาศโฆษณาสินค้า โฆษณาร้าน ซึ่งไม่รู้ว่าผู้หลักผู้ใหญ่มัวทำอะไรกันอยู่จึงไม่เหลียวแล ส่งผลให้ฟุตปาธถนนเส้นนี้อัปลักษณ์สาหัส พลันทันทีที่ นายวีรภัทร์ พันธุ์หาญ เกษียณอายุราชการไปพื้นที่ในความรับผิดชอบก็เละเทะทันตาเห็น “นรกชังสวรรค์สาป” จริงๆ สำหรับอีกฝั่งในความรับผิดชอบของเขตวังทองหลางนั้นเน่าสนิทสาหัสมานานปี คล้ายเขตไกลปืนเที่ยง…
nn ทั้งหมดนี้คือความทุกข์ใจของผู้ใช้ทางเท้าที่ส่งมาบอกถึงความปวดใจที่สำคัญเมื่อเร็วๆ นี้ ร้านก๋วยเตี๋ยวซึ่งบังอาจฝ่าฝืนระเบียบ กทม.ก็เปิดร้านขายอยู่บนฟุตปาธเกิดทะเลาะกับคนเดินเท้า สาเหตุประชาชนเดินผ่านแล้วยกเก้าอี้ที่กีดขวางทางเดินออก เจ้าของร้านโกรธ แสดงอาการทางอารมณ์ไม่พอใจ ซึ่งในข้อเท็จจริงหากถ้าจะให้วินๆ เจ้าของร้านที่ยึดฟุตปาธประกอบอาชีพกล่าวคำ “ขอโทษ” ผู้ใช้ฟุตปาธ เชื่อแน่การร้องทุกข์คงไม่มี หรือไม่เกิด เพราะคนไทยส่วนใหญ่รอมชอมหรือบางคนอาจไม่รู้จักคำว่าสิทธิ์เท่าที่ควร โทษแต่เวรกรรม…
nn ประเทศที่เขาเนี้ยบเรื่องสิทธิ์เพียงแค่ผู้ขับรถยนต์พลั้งเผลอขับรถไปติดไฟแดงแล้วทับเส้นทางม้าลาย คนข้ามถนนผ่านไม่ได้จึงกระโดดขึ้นเหยียบกระโปรงหน้ารถเดินผ่านอย่างทรนง (เรื่องจริงเหตุเกิดที่อเมริกา) ตรงนี้ต้องชมว่าประชาชนเขาแน่เมื่อถูกละเมิดสิทธิ์…
nn อีกตัวอย่างคือประเทศญี่ปุ่นฟุตปาธของเขาสำหรับโซนที่เป็นฟุตปาธให้กับประชาชนไม่มีผู้ค้าคนไหน “กล้าด้าน” เข้าไปยึดครอง (ยกเว้นจุดที่อนุญาตผ่อนผัน แต่ผ่อนผันเป็นเวลาไม่ใช่ชั่วนาตาปี)…
nn เรื่องการบุกรุกคลองเปรมประชากรก็เป็นประเด็นที่มีการตั้งคำถามกันมาก เพราะว่ากันว่า กทม.เตรียมเขียนรูปแบบใช้พื้นที่ผิวคลองก่อสร้างบ้านพักอาศัยให้ผู้บุกรุกทั้งสองฟากชนิดลืมไปว่านั่นคือคลองสาธารณะทรัพย์สินส่วนรวมของประชาชน และถ้ายึดเอาคลองสองฝั่งให้ผู้บุกรุกอยู่อาศัย สิ่งที่ตามมาอาจเป็นคำถามว่า เหตุใดต้องเอาใจผู้บุกรุกถึงเพียงนั้น เพราะเอาเปรียบชาวบ้านเขามากเกินไป เนื่องจากบุกแล้วได้ที่อยู่อาศัยแบบเท่ๆ ปรากฏการณ์ดังกล่าวนี้จะเกิดขึ้นตั้งแต่เขตดอนเมืองไปถึงเขตหลักสี่ ทำไม กทม.จึงไม่จัดหาที่อยู่ให้คนเหล่านี้เหมือนกับประชาชนผู้บุกรุกคลองถนนที่สร้างบรรทัดฐานไว้การเอาผิวคลองเปรมฯไปสร้างบ้านให้ผู้บุกรุกอยู่อย่างดี ต่อไปคลองก็เหลือสภาพไว้แค่ท่อระบายน้ำโสโครกของ กทม.เท่านั้น ตรงนี้ก็เป็นเสียงหนึ่งของข้าราชการ กทม.ที่แลเห็นความไม่ถูกต้องคับข้องใจอธิบาย…
nn ปิดท้ายด้วยโครงการ 8,000 ล้าน (อุโมงค์ส่งน้ำใต้ดินลอดคลองเปรมฯระยะทาง 13.5 กม. เป็นโครงการป้องกันน้ำท่วมกรุงถาวร โดยรับน้ำจากคลองถนนไปออกบางซื่อลงเจ้าพระยา โครงการนี้ถือว่ามีประโยชน์อย่างมากทีเดียว ขณะนี้
เดินหน้าแล้ว…nn
ไผ่ฎำ
